درک زبان نوزاد، شاید یکی از سختترین قسمتهای بزرگ کردن نوزاد و مراقبت از آن برای مادران جوان باشد. نوزادان صداهای مختلف زیادی تولید میکنند، از خندههای کوتاه و بلند گرفته تا غرغر کردن. بیشتر اوقات آنها در دنیای جدید خود غرق هستند و با بیخیالی زمان را سپری میکنند، اما هنگامی که نیازی دارند، سعی میکنند که با زبان نوزاد، (گریه نوزاد) به شما اطلاع دهند. در این شرایط معمولا گریه میکنند و سعی میکنند از طریق صدای گریه نوزادی توجه شما را جلب کنند. شما برای درک معانی زبان نوزاد باید آموزش زبان نوزاد را جدی بگیرید.
درک صدای گریه نوزاد و فهمیدن معنی زبان نوزاد در این شرایط به شما کمک میکند که بتوانید فرزند خود را سریعتر آرام کنید. درک معنای هر نوع صدای گریه برای مادران جدید بسیار دشوار است، تا جایی که در بسیاری از مواقع هول میشوند و نمیتوانند نوزاد تازه متولد شده خود را آرام کنند. اگر شما هم جز افرادی هستید که به تازگی مادر شدهاید و تجربه کافی در مورد درک زبان نوزاد ندارید و آموزش زبان نوزاد را دنبال نکردهاید، خبر خوشی برایتان داریم. با ما در وبسایت مامابیبی همراه باشید تا با آموزش زبان نوزاد و چگونگی درک آن به شما راهکارهای آرام کردن فرزندانتان را یاد بدهیم.
نوزادان زبان خاص خودشان را دارند و فرقی نمیکند که در کجا به دنیا آمده باشند. زبان کودکان، زبانی جهانی است و خبر خوب این است که با آموزش زبان نوزاد، یاد میگیرید که معنی تمامی انواع گریه نوزاد چیست.
چند هفته اول پس از تولد نوزاد جدید معمولا برای خانوادهها استرسزا است، چرا که آنها معانی گریه نوزاد را درک نمیکنند و متوجه نمیشوند که کودک برای چه گریه میکند. صداهای گریه کودک بیانگر نیازها یا احساسات مختلف است.
والدین نوزادان باید در چند هفته اول از خود مراقبت کنند تا سالم و با انرژی باشند، چرا که برقراری ارتباط معنادار با نوزاد جدید نیازمند انرژی بیشتری است. در واقع والدین باید الگوی مثبتی برای کودکان خود ارائه دهند تا حین پاسخ نوزادان بتوانند زبان آنها را درک کنند.
هشت دلیل اصلی برای گریه نوزاد وجود دارد که شامل موارد زیر هستند:
نوزادان در چند ماه اول زندگی بسیار گریه میکنند. گریههای کودک انواع مختلفی دارد، اما کودک شما زمانی که پوشک خود را خیس و یا کثیف کرده باشد، با گریه به شما اطلاع میدهد. پوشک خیس یا کثیف یکی از مهمترین دلایل ناراحتی نوزادان است. هیچ نوزادی دوست ندارد که برای ساعتها در پوشک خیس خود باقی بماند.
اگر کودکتان یک گریه ناله مانند مداوم با صدای گریه کوتاه و بلند دارد، در حال سیگنال دادن به شماست. هنگامی که صداها به گریه شدید تبدیل میشوند، باید پوشک آنها را بررسی کنید که در صورت خیس بودن آن را عوض کرده و به گریهاش خاتمه دهید.
گریه نوزادان هنگام گرسنگی در ابتدا به صورت کند است و سپس شدید میشود. این نوع گریه مربوط به نوزادانی است که با شیر مادر و یا شیر خشک تغذیه میشوند. در ابتدا، ممکن است صدای گریه نوزاد شبیه گریههای بیقراری باشد، اما پس از مدتی، گریهها شدیدتر، بلندتر و طولانیتر میشوند.
هنگام گرسنگی، نوزادان گریه آژیر مانندی دارند که با گذاشتن دست نوزاد در دهانش و یا فشردن انگشتان و چرخاندن سر به سمت سینه همراه میشود.
نوزادان معمولا برای برقراری ارتباط با والدین خود گریه میکنند. برای مثال، معمولا به خاطر گرسنگی، خستگی شدید و ناراحتی گریه میکنند. متخصصین کودکان معمولا به والدین توصیه میکنند که هنگامی که نوزادی گریه میکند، به وی نگاه کنند، گوش کنند و معنی صدای گریه را درک کنند و سپس به وی پاسخ دهند.
در چند هفته اول، نوزادان تازه متولد شده عمدتا برای برقراری ارتباط با والدین و مراقبینشان، به گریه و حرکات خود متکی هستند. مثلا خمیازه میکشند، چشمان خود را میبندند، مشت خود را به دهان میبرند و انگشت شست خود را میمکند. بدین ترتیب والدین متوجه میشوند که نوزادان چه میخواهند.
اگر چه تشخیص این نوع گریه نوزاد برای والدین نوزاد و مراقبان سخت است، اما معمولا به این معنی است که کودک شما احساس خوبی ندارد. البته گریه بیماری نوزاد ممکن است با نشانههای دیگری از قبیل تب، بیحالی، آبریزش یا انسداد بینی همراه باشد. گریه نوزادانی که در اثر بیماری اتفاق میافتد، گریهای است که حتی با شیر خوردن نوزاد، متوقف نمیشود.
گریههایی که نشانههای بیماری را نشان میدهند اغلب شبیه نالههای ضعیف و خسته هستند. آنها معمولا صدای بلند و شدت کم دارند. البته وقفههای طولانی نیز در بین گریههای منقطع نوزاد نیز وجود دارد.
این نوع گریه میتواند در هر زمانی اتفاق بیفتد، خصوصا در مورد کودکان بزرگتر که تحرک بیشتری دارند. به عبارت دیگر هنگامی که کودک از روی ناراحتی گریه میکند، در شرایطی نیست که دوست داشته باشد و یا جایی هست که دوست ندارد، آنجا باشد.
در چنین مواقعی نوزادان معمولا در آغوش والدین زیاد دست و پا میزنند و سر خود را از یک طرف به سمت دیگر میچرخانند، سمت جایی که میخواهند بروند. گریه از روی ناراحتی کودک شبیه ترکیبی از همه گریه هاست. این گریه معمولا تا زمانی که کودک به خواسته خود برسد، ادامه پیدا میکند. در این حالت نوزادان دوست دارند که فرد دیگری آنها را در آغوش بگیرد.
دلیل ابتلای نوزادان به قولنج هنوز ناشناخته است. کولیک معمولا باعث بیقراری و گریه بیش از حد کودک میشود. این عارضه به دلیل بیماری خاصی مانند رفلاکس ایجاد میشود. از نشانههای قولنج، گریه مداوم است که آرام کردن آن دشوار است.
ناتوانی در آرام کردن کودک، ممکن است بسیار استرسزا باشد. والدین، خانوادهها و مراقبان کودک، باید از خود مراقبت کنند. در این شرایط متخصصین کودکان میتوانند تشخیص دهند که گریه نوزاد شما ناشی از مشکل پزشکی خاصی است یا خیر. با این حال، برای اکثر نوزادان کولیکی، هیچ دلیل شناخته شدهای برای رفتار و گریه آنها وجود ندارد.
هنگامی که نورها، صداهای جدید و یا سایر عوامل باعث تحریک بیش از حد نوزاد میشود، باید محیط وی را تغییر دهید. پردهها را ببندید، نورها را کم کنید و از انواع صداهای سفید استفاده کنید. البته میتوانید از صداهای ضبط شده در طبیعت کمک بگیرید تا باعث آرامش هر چه بیشتر فرزندتان شود.
نوزادان برای بیان نیازهای خود گریه میکنند. گریه کردن ممکن است تنها راهی باشد که نوزادان میتوانند آنچه را که نیاز دارند، با دیگران در میان بگذارند. با این حال، گریه آنها نیز ممکن است ناشی از کسالت باشد.
این صدا معمولا هنگام تجمع گاز در شکم نوزاد و نفخ شکم و دل درد ایجاد میشود. نوزادان با درآوردن این صدا به والدین میفهمانند که دل درد دارند.
یک نوزاد تازه متولد شده از رفلکس مکیدن برای ایجاد صدای “نه” در هنگام گرسنگی استفاده میکند. بهترین راه برای تشخیص این صدا، مشاهده دهان کودکان است. نوزادان معمولا تولید این صدا را در رحم مادر یاد میگیرند. اگر کودک شما دستش را میمکد و گریه میکند، حتما صدای “نه” را تکرار میکند. نوزادان این صدا را زمانی تولید میکنند که زبانشان پشت دندانهایشان حرکت میکند. دقیقا مانند وقتی که صدای “نننننن” ایجاد میکنیم.
نوزادان تازه متولد شده زمانی که احساس خستگی میکنند، رفلکس صدا “اوه” را ایجاد میکنند. این صدا با خمیازه و بازدم کودک ایجاد میشود. “اوه” را میتوان قبل از گریه کودک و در هنگام گریه نوزاد شنید.
رفلکس صدا “هه” به این معنی است که نوزاد شما نیاز به آروغ زدن دارد. این صدا در اثر رفلکسهای داخلی ایجاد میشود. در این شرایط نوزاد حباب هوا را از قفسه سینه به بیرون میفرستند و صدای “اه” را ایجاد میکند. البته این صدای یک آروغ واقعی نیست، بلکه صدایی است که کودک شما هنگام تلاش برای آروغ زدن ایجاد میکند.
این صدا بیشتر در سنین ۶-۱۲ هفتگی کودک شنیده میشود. اگر نوزادی نفخ، دل درد و یا ناراحتی شکم داشته باشد، صدای رفلکس “eairh” را خواهید شنید. هنگام شنیدن این صدا، معمولا دهان نوزاد باز است و زبان به سمت عقب و جلو کشیده میشود. هنگامی که درد شدید است، شروع صدای “هوا” به یک گریه شدید تبدیل میشود.
نوزادان زمانی که استرس و ناراحتی را تجربه میکنند، رفلکس صدای “هه” را ایجاد میکنند. مثلا هنگام تعویض پوشک نیز این صدا را ایجاد میکنند. این صدایی است که مربوط به نوزادان بالای ۶ هفته است.
حرکات نوزادان نیز مانند صدای آنها معانی و تعبیرهای خاصی دارد که شامل موارد زیر هستند:
نوزادان معمولا هنگام وجود محرک در محیط با دستهایشان واکنش نشان میدهند. مثلا در اثر وجود نور شدید، صدای بلند و… بازوها و دستهایشان را تکان میدهند.
نزدیک کردن و فشردن زانوها نشانه وجود درد و ناراحتی در قسمت شکم نوزادان است.
اکثر نوزادان هنگام استراحت و خواب مشتهایشان را گره میکنند. البته مشت گره کرده ممکن است که نشانه استرس و یا حتی گرسنگی نوزاد باشد.
نوزادانی که گوشهایشان را میکشند، یا به تازگی متوجه وجود گوشهایشان شدهاند و یا عفونت گوش دارند. اگر دست زدن به گوشها با علائم دیگری نظیر درد و بیقراری و… همراه باشد، طبیعتا نشانه وجود عفونت در گوشها است.
اگر لگد زدن پاها با گریه شدید همراه باشد، به معنی ناراحتی و یا درد در ناحیهای از بدن نوزاد است، اما اگر با خنده همراه باشد، به معنای خوشحالی و شادی نوزاد است.